Chodu viatry dajuć
Z vypietranych uzłobkaŭ.
Nia viečna ž u bubny bjuć,
Byvaje, što bić niałoŭka.
I vietravaja hramada
Sucišycca nie ŭ humory:
Sadomu svajho škada
I ź im ža škada Hamory.
Dy raptam iznoŭ śviažak
Tak kałatnie pa ramie,
Što pryjdziecca znoŭ zvažać,
Jakoj adbyvacca dramie?
Napieradzie – roŭ nia roŭ –
Łamisia z naskoku ŭ dźviery,
Prydatny jany dla droŭ,
Viadoma, siakiera ŭ źviera.
Hospadzi, upasi:
Źvierchu vidniej zaŭsiody,
Jak niejki tam čmut ci psich
Karaskajucca na siodły.
Šaleje viatroŭ hajnia,
Vyniuchvaje šlach prynadna.
Kaho i kałi haniać –
Zadumvajecca nia nadta!
|
|
